Dzień dobry uczniowie

TEMAT: Perspektywa

Perspektywa- sposób przedstawiania trójwymiarowych obiektów i przestrzeni na płaszczyźnie obrazu.

Perspektywa rzędowa – polega na tym, że przedmioty bardziej oddalone przedstawione
są wyżej niż te, które znajdują się bliżej naszych oczu.

Perspektywa kulisowa – polega na tym, że przedmioty znajdujące się bliżej naszych
oczu zasłaniają częściowo te, które znajdują się dalej.

Perspektywa intencjonalna (hieratyczna) – wielkość przedstawianych postaci zależała
od ich znaczenia – osoba ważna, nawet umieszczona w tle, była większa od
osoby mniej ważnej, usytuowanej na pierwszym planie.
Stosowane od renesansu

Perspektywa linearna (zbieżna, renesansowa, geometryczna) – opiera się na spostrzeżeniu,
że wszystkie linie równoległe biegnące w głąb obrazu łączą się ze sobą
na linii horyzontu w jednym punkcie.
W zależności od usytuowania punktu zbiegu rozróżnia się:
A. perspektywę centralną – punkt zbiegu znajduje się w centrum obrazu;
B. perspektywę boczną – punkt zbiegu znajduje się z boku obrazu lub jest poza nim;
C. perspektywę z lotu ptaka (lub perspektywę ptasią) – linia horyzontu znajduje
się wysoko w obrazie.
D. perspektywę żabią (sotto in su) – linia horyzontu znajduje się bardzo nisko w obrazie
(lub widok ukazany jest od dołu, jak np. w barokowym malarstwie plafonowym).
Istnieje też podział perspektywy zbieżnej, w zależności od liczby punktów zbiegu, na:
A. perspektywę z jednym punktem zbiegu (równoległą) – występuje wtedy, gdy
przednie ściany lub przednie płaszczyzny modelu są równoległe do płaszczyzny
obrazu, a pozostałe ściany ustawione są do niej prostopadle. Punkt zbiegu
leży na przecięciu osi widzenia z linią horyzontu.
B. perspektywę z dwoma punktami zbiegu (punktami oddalenia), czyli perspektywę
ukośną – płaszczyzny przedmiotu znajdują się w położeniu skośnym do
płaszczyzny obrazu;
C. perspektywę z trzema punktami zbiegu (punktami oddalenia).

Perspektywa rozbieżna (odwrócona) – punkt zbiegu linii perspektywicznych
znajduje się przed płaszczyzną obrazu.

Perspektywa powietrzna – opiera się spostrzeżeniu, że przedmioty w przestrzeni
w miarę oddalania się od naszych oczu coraz bardziej „niebieszczeją”.

Perspektywa barwna – opiera się na wrażeniu „cofania się” barw zimnych, a „występowania
do przodu” barw ciepłych w obrazie.

Perspektywa świetlna – polega na wydobyciu istotnych fragmentów czy postaci
na obrazie za pomocą plam, smug światła.